U gebruikt een te oude browser om deze site te zien zoals het bedoeld is. Upgrade! (bij voorkeur hier.)

Wekker enthousiast om 08:00 gezet, maar we waren toch niet voor 10:15 weg. De tent was nat tussen binnen en buiten (condens), dat soort 'onverwachte' dingen. Eenmaal onderweg nog gestookt tussen drie ruziënde meisjes met hond die bang waren te verdwalen als ze een onbekende route namen. Stokbrood (twee) gehaald bij de bakker (30 BEF), en de eerste rood-witte strepen opgezocht.

Om 11:00 pauze genomen in de zon aan de rand van een dennenbos na een vrij forse klim, 11:30 weer op stap. Enthousiast (jawel!), want we waren pas een kilometer of drie op stap... Van de 18 totaal geplande totaal aujourd'hui! Enfin, de paden op de lanen... AF!

Alle meters die we sinds de camping geklommen hadden, moesten er in minder dan een kilometer weer vanaf. Hellingen waar een skiër zich niet voor zou schamen. Laat staan wij, met 30 kilo achterop.

Eenmaal beneden lekker met de voetjes in de Ourthe gehangen. Veertig minuten later (het is nu eenmaal vakantie) door Mabogé, de 'grote' weg op. Omhoog. Ja. We gingen toch LANGS de Ourthe lopen? Ja, maar nu nog niet...

Enfin, onder het motto 'terug hebben we al gezien' door een bos gestruind, daar bijna nog overreden door een four-wheel-playmobil, maar toen hield de weg op. Voor auto's althans, wij konden vrolijk doorlopen op een pad van nog geen vijfendertig centimeter breed, tussen de planten en struiken in de uiterwaarden van de Ourthe, zeg maar. Wel een beetje verwarrend, want GR-tekens waren er niet zoveel meer. Het pad dat we volgden langs Ourthe (echt erg mooi, met extra veel insecten!) werd een soort klauteren langs de oevers. Over omgevallen bomen, onder diezelfde soort bomen door (lekker met je rugzak op!), variaties daarop... Of, ook leuk: over rotsen.

 

Anyway, veel van hetzelfde die paar kilometers. Hier wisten we nu wel zeker dat we goed zaten (genoeg rood-witte strepen op de bomen... En niet dat je per ongeluk de verkeerde kant op kan lopen, de oever was behoorlijk steil!), helaas niet precies waar we zaten, en dat is best irritant als je je voeten voelt. Gelukkig zijn er de markante punten uit het GR-boekje (als je er uiteindelijk bent) wel redelijk herkenbaar. Dus dan kun je je 'al-gelopen-kilometers'-stand weer bijstellen, en dat viel eigenlijk steeds best tegen... Na nog een visser ("Herou? Deux, trois kilomètres") gevraagd te hebben, en wat later wat Franse dagtoeristen ("Du Herou? Deux-cent mètres!"), een onwijs steile helling beklommen (Herou dus).

Niet op de makkelijke manier via een duidelijk aangegeven bospad, maar op de moeilijke manier, over een niet-zo-duidelijk-aangegeven route over een rotskam ('k Heb m'n rugzak nog een keer of twee afgedaan om te kijken of er 'verderop' nog GR-tekens zouden zijn). Daar nog een afdaling met ketting als handvat gezien. Heel mooi uitzicht over de Ourthe steeds, dat wel. Ja, daar is een foto van, dezelfde als op het GR-boekje. Hijgend en puffend de laatste meters stijgen en neergeploft op het eerste tactisch geplaatste terrasje annex hotel annex schreeuwlelijk. Beetje op krachten gekomen (ikje heb nog uitzichttoren beklommen, daar kon je aan het ontbreken van bos vrij aardig zien waar de Ourthe liep, en dus waar we gelopen hadden), nog een paar kilometer (waarvan een paar teveel) gelopen naar de camping Belle-Meuse in Nadrin, beetje in de regen.  

Reggy

Nu ik nog even schrijven :o). Bij aankomst op de camping is Maarten de tent op gaan zetten, en ik ben boodschappen gaan doen. Naja, wat er te halen viel. Want er was haast niets te krijgen, niet eens brood. Voor morgenvroeg hebben we dus alleen nog maar mijn halve oude stokbrood van vandaag. Na het eten hebben we elkaar nog even gemasseerd, en dat was wel nodig, vooral schouders en voeten/benen. Oh... voor het eten hebben we eerst nog even gedoucht, en we hoefden er niet eens apart voor te betalen :o). Je kon er zelfs zo lang onderstaan als je maar wilde, heerlijk! Om 21:30 ging ons uurtje kegelen in, in het cafe vlak bij de camping. Natuurlijk had Maarten gewonnen met 16 punten *grr*. Terug op de camping de WC's maar eens bewonderd... En die hebben RODE toiletbrillen :o). Nu liggen we in de regen *tik tik tik* romantisch in het tentje (23:30)

Aanvullende opmerkingen van mij bij Maartens verhaal: Het eerste stuk van de wandeling viel al meteen tegen, steil omhoog. Dat ging toch nog niet zo gemakkelijk met 15 kilo op je rug. De meters omlaag lopen vielen ook al niet mee, want dat pas was pas steil! Ik was toen toch erg blij dat ik een wandelstok had, anders had ik misschien bijna beneden gelegen *ieks*. Aan de Ourthe zitten met de voeten in het water was echt heerlijk, ik had er wel de hele dag kunnen zitten: zonnetje, een prachtige rivier waarop de zon sterretjes liet ontstaan, en gewoon lekker met je voeten in het water spartelen *hmmm*.

Maar we moesten natuurlijk door, wilden we nog voor het donker in Nadrin uitkomen. Toen we door het bos langs de Ourthe boomstronk op en af liepen, had ik het zo ongeveer wel weer gehad. Boh, wat is dit zwaar. En wat doen mijn voeten zeer. Naja, als je loopt valt het wel mee, maar als je even stilstaat, en dan weer verder gaat: waar is de brandblusser! Het laatste deel omhoog naar Herou vond ik dan ook niet meer zo leuk. Het was een prachtig uitzicht, maar wat zou ik toch graag iets drinken (we waren al een flink aantal kilometers geleden door onze drinkproviand heen), en even zitten, of slapen. Maar ik kwam toch boven, al was het hijgend (rustig Reggy, niet paniekeren, anders ga je nog hyperventileren), piepend, en mezelf voortslepend.

Even op een stoel zitten en twee ijskoude cola's hielpen wel. Ik was weer vol goede moed om naar Nadrin-camping te lopen (het hielp vast ook dat Maarten zei dat het nog maar 1 kilometer was). Deze dag was dus zwaarder dan ik dacht, maar wel de moeite waard: prachtige wandeling, wandelplezier (in het begin tenminste), en nu een goed gevoel :o). Nu (23:45) maar eens lekker gaan slapen. We zijn beiden al behoorlijk moe... *tik tik tik*