U gebruikt een te oude browser om deze site te zien zoals het bedoeld is. Upgrade! (bij voorkeur hier.)

Heutzutage was het weer ontzettend heet in de tent. Toen we de tent uitdreven bleken onze oude (Amerikaanse) buren alweer pleitfietse te zijn. En een tijdje later gingen de Britten er ook maar vandoor met de camper. Stokbroodje gehaald, ontbeten met jambon fumé, en om 11:15 de bus gepakt.

Samen met een kennel van 8 honden (nou ja, honden) helaas. Via de VVV (alweer!) naar de Pétrussekazematten. Tot 12:00 in de rij staan voor een rondleiding met "miss guide". Die had een verhaaltje klaar, maar had niet heel veel extra's te vermelden. Na een half uurtje waren we alweer buiten, na 435 treden, dat wel! Raar idee wel, dat in die rotsen zoveel (zeventien kilometer!) gangen zitten. Mocht iemand nog in geldnood zijn; de kazematten van Bouillon, tegenover die van Pétrusse mogen niet meer bezocht worden omdat er een bank boven staat.

Casa = huis, Mata = dood. Guess the betekenis... Daarna een trap af, het dal van de Pétrusse in. Zeer veel groen en ook erg warm. Nog koppig een stuk doodlopend wandelpad gevolgd. Was wel mooi, maar eindigde op een archeologische opgraving. Via een fontein die een raar geluid maakte en een lift (een openbare lift!) naar de Bock-kazematten.

Deze waren van self-service-guide voorzien. Dus met een boekje (mister guide!) zelf onze weg gezocht. Deze matten waren groter en kleiner dan die andere. Daar waren vooral tunnels en trappen. Deze waren wat gangen betreft meer bochtig, krap en benauwd, maar aan de andere kant waren hier meer ruimtes waar je kon zitten, slapen of wonen zelfs (een generaal woonde er!).

Een paar eindeloze trappen naar beneden (raar gevoel om te weten dat iemand dat heeft uitgehakt). En hoe je er met een heel soldatenleger moet zitten? Geen idee, het zal wel stinken.

De waterfles was inmiddels op. DORST! Cafeetje ingedoken voor een cola en een ijs-slush-alcohol-dingetje-zonder-slush-want-stond-net-aan. Dus. Denn zum fuß naar het conservatorium. Kilometertje of vier lopen. Warm, zweet, puf. Daar was een "museum" van oude muziekinstrumenten, langs de trap naar beneden stonden er een stuk of wat uitgestald. Grappig om te zien, maar museum?

Weer terug, boodgeschapt, en langs de zelfde werk-aan-de-weg-mannetjes weer terug naar Place d'Armes. De voetjes een half uur rust gegund in de fontein aldaar. Heerlijk! Bus naar de camping, eten gekookt (oh ja, het regende!), afwassen, nog een tijdje naar een prachtig onweer staan te kijken (schitterend, flitsen over de hele hemel, recht boven je... Het regende niet eens toen!) En met de regen een heel klein beetje tikkend op het dak gaan slapen.